Strona:PL Feval - Garbus.djvu/65

 — Nie kłam — krzyknął Karig. — Wszak tyś przechodził dzisiaj rano przez góry?
 — Ja? Góry?
 — Do dyabła! — przerwał Saldani. — On idzie prosto z Argeles. Nieprawdaż mały?
 — Z Argeles! — powtórzyło chłopię.
 Wzrok jego mimowoli skierował się ku niskiemu okienku pod mostem.
 — Nie bój się! — rzekł Kokardas. — My nie chcemy ciebie zadusić, paniczu. Powiedz tylko do kogo niesiesz ten list miłosny?
 — List miłosny? — powtórzył znów paź.
 Wtedy Paspoal:
 — Mój gołąbku, tyś się napewno rodził w Normandyi.
 — Ja? W Normandyi?
 — Niema co! — zdecydował Kokardas — trzeba go zrewidować.
 — O, nie! nie! — błagał paź, padając na kolana. — Nie rewidujcie mnie, moi szlachetni panowie!
 Naturalnie było to tylko dolaniem oliwy do ognia.
 Paspoal rzekł po namyśle:
 — Nie, on nie z mego kraju. Nie umie kłamać!
 — Jak się nazywasz? — przerwał Kokardas.
 — Berichon — odpowiedział paź.
 — Komu służysz?
 Paź milczał. Już wolontaryusze i zbiry za-