Strona:PL Feval - Garbus.djvu/650

wam okazać moją wdzięczność przez coś znacznie lepszego; chcę zagrać jedną nową, nieznaną wam, komedyę będzie to jej pierwsze przedstawienie!
 — Sztuka Jonasza! Brawo! Napisał komedyę!
 — Panowie i panie! Ja mam zamiar ją napisać, a teraz będzie tylko jej szkic. Otóż chcę wam pokazać sztukę wywoływania miłości i czarowania....
 Salon zatrząsł się od oklasków.
 — Co? Jonasz da nam lekcyę uwodzenia! — zawołano. — Sztuka podobania się przez Ezopa II, czyli Jonasza!
 — On ma w kieszeni pas Wenery!
 — Śmiech wdzięki i strzały Kupidyna!
 — Brawo, garbusie! Garbusie, jesteś wspaniały!
 A garbus kłaniał się wkoło z wdzięcznym uśmiechem.
 — Niechaj przyprowadzą moją małżonkę a ja się postaram zabawić całe towarzystwo, jak będę mógł najlepiej.
 — Małżonka garbusa! — krzyknęli wszyscy jednym głosem. — Przyprowadzić małżonkę garbusa!
 W tej samej chwili otworzyły się drzwi buduaru. Gonzaga nakazał milczenie.
 Weszła dona Kruz, podtrzymując ramieniem drżącą i bledszą, niż śmierć Aurorę. Za niemi wszedł Pejrol.
 Na widok Aurory rozległ się długo szmer zachwytu. Rozhulani mężczyźni raptem zapomnieli o zabawie, jaką sobie obiecywali. Na-