Strona:PL Feval - Garbus.djvu/662

ga. Widzę, że faktycznie wiele ci będę dłużny i przepowiadam ci, że wkrótce będziesz wielkim panem.
 Poczem książę zwrócił się do całego towarzystwa:
 — Panowie — rzekł książę — zastanawiałem się nad waszym losem. Zgraliśmy dzisiejszej nocy ważną grę. Jutro już prawdopodobnie, koniec będzie naszych kłopotów, lecz nie trzeba zatrzymywać się przed wejściem do przystani. Przebaczcie więc moje roztargnienie i chodźcie ze mną.
 Oblicze księcia stało się wesołem i uśmiechniętem. Wszystkie twarze natychmiast też się rozjaśniły.
 — Nie oddalajmy się zbytnio — rzekły te panie — musimy patrzeć z ukrycia.
 — Chodźmy na galeryę! — proponował Noce. — Zostawimy drzwi uchylone.
 — A więc do roboty, Jonaszu! Zostawimy ci wolne pole!
 — Życzymy ci powodzenia, garbusie. Staraj się! dajemy ci dziesięć minut czasu zamiast pięciu!
 — Panowie — rzekł Oriol — kto się zakłada?
 Zakładano się wówczas przy każdej sposobności i o byle co.
 Przechodząc obok Kokardasa i Paspoala, Gonzaga zwrócił się do nich z zapytaniem:
 — Czy za dobrą sumę pieniędzy powrócilibyście do Hiszpanii?
 — Wszystko zrobimy wedle rozkazu wa-