Strona:PL Feval - Garbus.djvu/771

go nie zrobi i właściwie nie o tem chciałem mówić.
 — Gdyby jednak została jaka nadzieja... — zaczęła księżna Gonzaga.
 — Nie została żadna nadzieja. Teraz trzecia, o siódmej zciemnia się. Wówczas to przyjdą po mnie, aby zaprowadzić do Bastylii. O ósmej stanę na miejscu kaźni.
 — Rozumiem! — zawołała księżna. — Podczas drogi gdyby tak grupa przyjaciół...
 Lagarder powstrzymał jej mowę wstrząśnięciem głowy i rzekł, uśmiechając się smutnie;
 Pani mnie nie rozumie. Muszę mówić jaśniej. Na drodze między Chateletem a Bastylią będzie jedna stacya: na cmentarzu Saint-Magloire.
 — Na cmentarzu Saint-Magloire? — powtórzyła księżna ze zdziwieniem.
 — A czyż to się nie należy — rzekł z gorzkim uśmiechem Lagarder — aby zabójca odbył pokutę na grobie ofiary?
 — Jakto? Ty, Henryku? — wybuchnęła księżna. — Ty, obrońca Neversa! Ty, nasz zbawca i opatrzność!
 — Ciszej, księżno! Na grobie Neversa będzie topór i pień. Będę miał uciętą prawą rękę.
 Księżna zakryła twarz rękami. W drugim końcu sali Aurora, klęcząc, modliła się i płakała.
 To okrutne i niesprawiedliwe, nieprawdaż? I jakkolwiek imię moje nie jest ani tak