Strona:PL Feval - Garbus.djvu/778

 Pejrol przytakiwał mu według przyzwyczajenia.
 — Czy to prawda — zapytał, — że jego królewska wysokość ma dzisiaj przewodniczyć na sądzie familijnym?
 — Wymogłem to na nim — odrzekł Gonzaga z miną zarozumialca.
 — A dona Kruz? Czy wasza miłość może liczyć na nią?
 — Więcej niż kiedykolwiek. Przysięgła, że zjawi się na posiedzenie.
 Pejrol spojrzał mu w oczy. Gonzaga uśmiechnął się żartobliwie.
 — A gdyby tak dona Kruz nagle zniknęła? Co ty na to, Pejrolu? Że była żem ją sprowadził, wszyscy wiedzą, bo widzieli ją...
 — Czyby... — zaczął służalec.
 — Mój Pejrolu, dzisiaj będziemy świadkami wielu ciekawych rzeczy. Księżna pani może sobie poufnie rozmawiać z regentem ile jej się podoba mnie to nic już nie obchodzi i nie zaszkodzi. Mam władzę, a głównie wolność pomimo oskarżenia o morderstwo. Mogę przez cały dzień działać dla zapewnienia własnego bezpieczeństwa. Regent ani się domyśla, że zrobił ze mnie olbrzyma. No, ale trzeba się spieszyć!
 — A zatem — odezwał się pokornie Pejrol — wasza książęca wysokość jest zupełnie pewny zwycięstwa?
 Gonzaga uśmiechnął się tylko pogardliwie.
 — W takim razie, na co te wojenne przygotowania? W salonie ekscelencyi spotkałem naszych sprzymierzeńców, uzbrojonych, jak na