Strona:PL Feval - Garbus.djvu/781

 — Brakuje Alberta, Gironna i Chaverny’ego.
 Nastała cisza. Czekano na słowa mistrza.
 Gonzaga zmarszczył lekko brwi.
 — Panowie, Albert i Gironne spełnili obowiązek! — odrzekł sucho.
 — Do dyabla! — wykrzyknął Navail. — Niedługo mowa pogrzebowa. Wszak jesteśmy. poddanymi jedynie tylko króla.
 — Co do Chaverny’ego — kończył — nie zważając na słowa Navaila, Gonzaga — za silnie działa na niego wina, dałem mu też dymisyę.
 — Wasza książęca wysokość raczy może nam powiedzieć — zapytał Navail, co znaczą słowa: “dałem mu dymisyę.” Nam mówiono o Bastylii.
 — Bastylia, jest, jak wiadomo, obszerna — szepnął książę z okrutnym uśmiechem — dość w niej miejsca i dla innych.
 Oriol dałby w tej chwili chętnie całe swoje młode szlachectwo i połowę niebieskich akcyj a nawet miłość Nivelli, aby się mógł zbudzić z tego przykrego snu.
 P. Pejrol stał przy kominku ponury, milczący, stroskany.
 Navail porozumiewał się wzrokiem z towarzyszami.
 — Panowie — przerwał przykrą ciszę Gonzaga — nie zajmujcie się teraz Chavernym lub kimkolwiek innym. Myślcie lepiej o sobie samych, radzę wam.
 — Kuzynie — rzekł zniżajc głos Navail — każde z twych słów ukrywa groźbę.
 — Kuzynie — odrzekł Gonzaga — słowa