Strona:PL Feval - Garbus.djvu/801

pomyślał w duchu.
 — Po raz trzeci przysięgłem — ciągnął Lagarder, — iż wykażę moją niewinność przed wszystkimi i wykryję prawdziwego winowajcę i oto jestem, chcę dotrzymać tej ostatniej przysięgi.
 Gonzaga wciąż trzymał w ręku swój pergamin z pieczęciami z różowego wosku. Była to cała jego broń i tarcza.
 — Wasza królewska wysokość! — rzekł szorstko — zdaje mi się, że ta komedya trwa zbyt długo.
 — A mnie się zdaje — rzekł sucho regent — że ciebie jeszcze dotąd nie oskarżono.
 — Oskarżenie z ust tego waryata? — rzucił Gonzaga z pogardą.
 — Waryat ten ma umrzeć — rzekł surowo regent. — Słowa umierającego są święte.
 — Jeżeli wasza królewska wysokość nie wie jeszcze ile są warte jego słowa, zamilknę. wybuchnął Gonzaga. — Ale ostrzegam że my wszyscy wielcy, potężni panowie’, książęta, królowie zasiadamy często na tronach o chwiejących się podstawach. Zgubny i niebezpieczny dajesz dzisiaj wasza królewska wysokość przykład. Znosić, żeby taki nędznik....
 Lagarder obrócił się wolno ku niemu.
 — Znieść, żeby taki nędznik — ciągnął Gonzaga — ośmielił się stanąć naprzeciw mnie księcia krwi, bez świadków, bez dowodów....
 Lagarder postąpił parę kroków ku niemu i rzekł:
 — Mam i świadków i dowody.
 — Gdzież ci świadkowie? — zawołał Gon-