Nigdy może nie było wśród uczonych takie i różnicy zdań, co do przestrzeni między gwiazdami, jak obecnie. Odkąd balony sondy Teisseranc de Bort — wykazały, że atmosfera składa się z wielu warstw spółśrodkowych i odrębnych, różnych co do składu chemicznego, — przestrzeń znajduje się po za gazową powłoką ziemi, zdaje się być bardziej odległą i tajemniczą, niż kiedykolwiek.
Gdzie jest pusta przestrzeń?
Oczywiście, po za atmosferą ziemską. Nie można jej znaleźć w najdoskonalszej próżni sztucznej, której każdy centymetr sześcienny zapełniony jest tysiącem milionów cząsteczek. Aby tę pustkę znaleźć, trzeba przekroczyć troposferę, w której są chmury i oddalić się o 70 kilometrów od powierzchni ziemi. Dalej, wznieść się należy przez atmosferę, złożoną głównie z wodoru, do okolicy, gdzie króluje zorza północna z wysokości łuku światła stałego, którego widmo świadczy poniekąd o obecności gazu, podobnego do coronium słonecznego. Wznosimy się w ten sposób na wysokość 200, 300, a nawet 400 kilometrów i dosięgamy, poziomu, gdzie ani niebieski zmierzch wodoru, ani zorza, ani blask meteorytów nie wykazują
