Strona:PL Fragmenty Konopnicka.djvu/139

Chcę przez twą wiedzę mój umysł rozszerzyć,
I słowa twoje chować jak przysięgę;
Chcę z tobą marzyć, i tęsknić, i wierzyć
 W ducha niezłomną potęgę!
Kocham — to znaczy: Chcę z tobą podzielić
Gorzki chleb trudu, i łez, i boleści...
Chcę oczy twoje w dniach smutku weselić,
 I tarczą być twojej cześci.
Chcę na twych piersiach być, jak róża biała,
W której płomyczek tajemniczy pała,
I chcę być, jako pieczęć rubinowa,
 Na ustach twoich bez słowa...
Kocham — to znaczy: Chcę w cichym zakątku
Żyć zapomniana, byleś ty był ze mną...
Chcę nad kołyską naszemu dzieciątku
 Nucić piosenki w noc ciemną!

Kocham cię — znaczy: O wolny ty duchu!
Ja nie chcę skrzydeł twych krępować jasnych,
Przykuwać ciebie do trosk nędznych, ciasnych,
Ciebie, coś przywykł na myśli podmuchu
Wzlatać, jak orzeł, po najwyższych szczytach
 I gniazdo zwijać w błękitach.
Ja nie chcę ciężyć tobie, jak kajdany,
Wiązać cię z ziemią żelaznym łańcuchem...
Chcę tylko, byś mnie uznał, ukochany,
Bratnim, i równym ci duchem.