się nawet nie uczyłaś. Po francusku mówisz bardzo dobrze i za jakiś rok będziesz mogła być pomocną przy nauczaniu młodszych dziewczynek. Będziesz wtedy miała lat 15, powinnaś już módz robić choć tyle.
— Po francuzku mówię lepiej od pani, — odezwała się Sara; — w Indyach zawsze z tatusiem rozmawiałam po francuzku. — Nie było to bardzo uprzejmie, ale było to przykro prawda, bowiem Miss Minchin wcale nie umiała po francuzku i zresztą nie była wcale inteligentna. Była jednak kobietą wyrachowaną i gdy minęło pierwsze wstrząśnienie rozczarowania, zrozumiała, że bardzo małym kosztem zdolne to i energiczne dziewczątko stać się może dla niej ogromnie pożytecznem i oszczędzi jej wielkich pensyi wypłacanych nauczycielom języków obcych.
— Nie bądź zuchwała, bo zostaniesz ukarana, — rzekła. — Trzeba będzie koniecznie naprawić maniery, jeśli chcesz na kawałek chleba zarobić. Przestajesz być pensyonarką. Pamiętaj, że jeśli zasłużysz na moją niełaskę i jeżeli cię wydalę
Strona:PL Frances Hodgson Burnett - Co się stało na pensyi.djvu/014
Ta strona została uwierzytelniona.
