Strona:PL Frances Hodgson Burnett - Co się stało na pensyi.djvu/015

to nie będziesz miała innego domu, prócz ulicy. Możesz teraz odejść.
 Sara zwróciła się ku wyjściu.
 — Stój! — zawołała Miss Minchin. —
 — Czy nie masz zamiaru podziękować mi?
 Sara zwróciła się ku niej. Na twarzy jej znów widoczne było drganie nerwowe i widać było, że stara się je opanować.
 — Za co? — spytała.
 — Za moją dobroć dla ciebie, — odparła Miss Minchin. — Za dobroć moją, że ci daję dach nad głową.
 Sara przybliżyła się do niej o kilka kroków. Drobne jej piersi podnosiły się i opadały i odezwała się dziwnym, nie dziecinnym głosem.
 — Pani nie jest dobra, — rzekła.
 — Wcale pani nie jest dobra. — Poczem znów się odwróciła i wyszła z pokoju, pozostawiając Miss Minchin z zatwardziałą jakąś złością patrzącą za znikającą drobną figurką.
 Dziewczątko weszło na schody, mocno przytulając lalkę do piersi. Zamierzała