Strona:PL Franciszek Karpiński - Sielanki.djvu/21

Ta strona została uwierzytelniona.
Laura.

Ani ja pragnę szczęścia wielkiego,
Które (choćbym też i miała)
Za jeden uśmiech Filona mego
Zarazbym z chęcią mieniała.


Filon.

O światło moje, wpośród tej nocy!
Zagrodo mego spokoja!
Ty jeszcze nie wiesz o twojej mocy,
A ja czuję ją.... o moja!


Laura.

Połóż twą rękę, gdzie mi pierś spada,
Czy słyszysz to serca bicie?
Za uderzeniem każdem ci gada,
Że cię tak kocha, jak życie.


Filon.

Daj mi ust.... z których i niepokoje,
I razem słodycz wypływa....
Tą drogą poślę zapały moje
Aż, gdzie twa dusza przebywa.


Laura.

Czy w każdym roku taka z kochania,
Jak w osiemnastym, mozoła?
Jeśli w tem niemasz pofolgowania,
Jak człek miłości wydoła?