NINIEJSZY zbiór utworów Aleksandra Fredry ogłoszony zostaje z niewyzyskanego dotychczas rękopisu, znajdującego się w Bibljotece Ordynacji Krasińskich w Warszawie. Jest to zeszyt o wym. 21x27 cm., oprawny w skórę, na grzbiecie posiada wytłoczoną złotem cyfrę 1. Pismo staranne, jednej ręki — niewątpliwie autograf Al. Fredry; tytułowa karta zawiera napis: „Poezyie A. Fa Tom I MDCCCXXI“. Historja rękopisu nie jest znana: niepodobna dociec skąd i kiedy wpłynął do wspomnianej bibljoteki, gdzie jest zanotowany w katalogach jako bezimienny zbiór wierszy z 1821 r. z sygnaturą R. 5249. W obecnym stanie rękopis nosi na sobie ślady licznych uszkodzeń: wiele kart zostało zeń wydartych lub wyciętych[1]. Załączony na ostatniej karcie zeszytu indeks podaje tytuły 62 utworów, z których ocalało bez żadnego uszczerbku zaledwie 33 (w tem 2 bajki nieobjęte spisem rzeczy: „Orzeł i żóraw“, „Kos i dzierlatka“), oraz 8 wierszy z mniejszemi lub większemi uszkodzeniami.
- ↑ Szczegółowy wykaz tych uszkodzeń przedstawia się, jak następuje: „Hedwiga“ (koniec): 4 karty wydarte; „Tęsknota“: karta rozdarta; „Złamanie wiary“: 3 karty przecięte, 2 wyrwane; „Pożegnanie“: 2 karty wycięte; po wierszu „Pogrzeb: 1 k. wycięta; po „Wspomnieniu“: 1 k. wyrwana, 3 wycięte; „Dumania“: początek — 5 k. pociętych; koniec — 3 k. wycięte; „Rybak“: 2 k. wycięte, 7 k. wyrwanych; po „Radzie bogów“: 1 k. wydarta; „Sen“: 3 k. wycięte; po bajce „Kos i dzierlatka“: 2 k. wycięte; przed spisem rzeczy: 3 k. wycięte. Ogółem z 110 zapisanych kart zeszytu zachowało się w całości 67.
