Strona:PL Fredro Aleksander - Nieznany zbiór poezyj.djvu/050

XIV

ODA
DO POEZYI^[1]

Święta iskro ognia Feba,^[2]
 Ty coś niegdyś tlała wemnie,
 Iuż cię wzniecam nadaremnie
Odebrały cię iuż Nieba!
 Znikłaś znikła cząstko Boga,        5
 Iskro święta, iskro droga! —
Iuż méy ręki uderzeniem
 Złota stróna się niewzrusza,
I iuż rymotworczem pieniem
 Nieprzemawia moia dusza. —        10

Ach gdy niebiańskim zapałem,
 Byłem niegdyś upoiony,
 W każdéy chwili, z każdéy strony,
Świat poezyi widziałem —
 W nim cnota prawą część miała,        15
 W nim przyiaźń, miłość mieszkała,
Czucie niebyło marzeniem,
 Czucie kiedym wtedy głosił,
Głos móy za iego wzmocnieniem,
 W Bogów siedliska się wznosił.        20

Wyższy nad samego siebie,
 Ludzkie potargałem pęta,
 Dusza pożarem przeięta,
Po czystém pędziła Niebie. —
 Wonnego Eteru zdroie        25
 Napełniały piersi moie —

1. Utwór zrekonstruowany ze skrawków pociętych kart.
2. Ww. 1 — 10 przekreślone.