Ta strona została uwierzytelniona.
XXXI
SPIÉW DO KIELICHA
Co się stało iuż niewróci
Niech więc naszę myśl niekłóci,
A co z losu nam wypadnie,
Po cóż myśleć — nikt niezgadnie! —
Przeszłość, przyszłość precz nam z głowy! 5
W obecności tylko żyimy,
Dziś całuymy, i dziś piymy,
Zgaśnie ten dzień, będzie nowy!
A nareście, gdy ponura,
I wybladła Piekieł córa, 10
Swą bytnością nas zasczyci,
Niech prócz duszy nic niezchwyci! —
Siłą złotem iey niepłacić
Mamy rozum na to przecie,
Traćmy wszystko na tym świecie, 15
Co możemy tylko stracić! —
