Strona:PL Fredro Aleksander - Nieznany zbiór poezyj.djvu/098

 Pokarm był piękny, liczny, dorodny,
 A Czyżyk głodny;        30
 Nic więc dziwnego, że niemyśląc wiele
 Posunął się śmiele.
 Lecz ledwie w domek małe nóżki wsadził,
 I sczeblik zawadził,
 Drzwiczki się wzniesły, skrzypnęły...        35
 I ptaszka zamknęły. —
 Zrazu piesczoty Zięby, iéy głos miły,
 Myśli niewoli z serca oddaliły,
 Lecz niedługa
 Ta usługa;        40
 Bo wkrótce iakby nieta co z początku,
 Gniewna i smutna dumała w swym kątku. —
 Czyżyk postrzegłszy iak nagła odmiana,
 Tak do niéy rzecze: „Duszyczko kochana,
 „Czemuż to smutne milczenie,        45
 „Spieway — bądź wesoła,
 „Ja tak lubię twoie pienie“...
 Na to zas Zięba gniewliwie zawoła:
 „Widzisz go, iaki mi, proszę,
 „By dla niego gardło trudzić,        50
 „Niedbam o twoie troski i roskosze,
 „Możesz się bawić możesz się i nudzić,
 „Ja tylko wabię, pókim sama w domu,
 „Póki mi trzeba podobać się komu“. —
 Choć westchnął Czyżyk nad dzielnością mowy        55
 Niestracił głowy,
 I pomyślał o swém prosie;
 Wziął się do niego... lecz o smutny losie!
 O nadzieio marna!
 Dużo tam łupek, a niewiele ziarna. —        60
 Poiął rzecz, i chciał wymknąć się powoli,
 Ale zwiedziwszy wszystkie wkoło strony,