Ta strona została uwierzytelniona.
XXXIX
KOS I DZIERLATKA[1]
BAYKA
Coś Waszmości nie w smak klatka[2]
Rzekła do Kosa Dzierlatka;[3]
Gwizdać wprawdzie gwizdżesz ieszcze, Ale coto za gwizdanie! Dawniey twoie głosy wieszcze 5
Zwiastowały nam switanie, Aż krzewiny nieraz brzmiały.
A dziś, wstydź się[4], dziś niesmiały Nucisz[5] tylko cichym głosem Iakbyś przestał iuż być[6] Kosem. 10
Co w krzewinie[7] to nie w klatce Odpowiedział Kos Dzierlatce Gdybym Ja zaspiewał szczerze Pieśń wolnego godną ptaka[8]
Wiesz WPanna, [9] korzyść iaka? 15
Oto, ze słuchaczow pierze, A pieczyste ze spiewaka.[10]
- ↑ Drukowane w «Polihymnji», 1827, II, str. 73 (informację tę podał prof. E. Kucharski; por. też W. Sauter w „Kurjerze Poznańskim“ nr. 138 z 1927 r.).
- ↑ [Opuściłeś Waszmość nosa],
- ↑ [Rzekła Dzierlatka do Kosa].
- ↑ ...wstydź się, [cichym głosem].
- ↑ Nucisz [smutny i nieśmiały].
- ↑ przestał już być: [niebył dawnym].
- ↑ krzewinie: [gaiku].
- ↑ Wiersz przekreślony w rkp.
- ↑ WPanna: [ty].
- ↑ Bajka dopisana niewątpliwie później, o czem świadczy odmienny charakter pisma i brak utworu w końcowym spisie rzeczy oraz takie szczegóły pisowni, jak ieszcze, wieszcze, zamiast zwykłego iescze itp.
