Ta strona została uwierzytelniona.
— Ojcze, rzekł Jasio, który nad każdą rzeczą lubił się zastanawiać, — dlaczego to u nas na Wielkanoc tyle się stawia potraw na stół i święci się jedzenie?
— Wszakże dnie Wielkanocne najradośniejszém są świętem, — przypominają bowiem Zmartwychwstanie naszego Zbawiciela. Nie dziw więc, że weselem i zabawami je obchodzimy, — że zaś po siedmioniedzielnym poście zgłodniałe ciało tęskni za mięsnym pokarmem, radeby się od razu nim przesycić. W naszym szczególnie kraju, gdzie gościnność starodawną jest cnotą, cieszono się ze sposobności jaka przybyła do uczęstowania licznych przyjaciół i znajomych, — ztąd téż u nas, dawniéj zwłaszcza, Wielkanocne Święcone do największych nieraz zbytków powód dawało.
