Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/054

 Iwan IV umarł w roku 1584 i zostawił dwóch synów Teodora i Dymitra. Pierwszy dostał się w ręce potężnego bojara Godunowa, został jego zięciem i... umarł „nagle“ w roku 1598. Więc po Teodorze powinien był dziedziczyć Dymitr, ale przezorny Godunow zdążył go kazać zamordować i sam wstąpił na tron.
 Po siedmiu latach znów Godunow umarł „nagle“, zostawiając syna Teodora II... Lecz tu zjawił się „Samozwaniec“, który podał się za zamordowanego cesarzewicza Dymitra i pozyskał sobie stronników. Samozwaniec pospieszył z kolei zamordować Teodora II a wraz z nim całą jego rodzinę, poczem panował „szczęśliwie“ siedm lat i, podobno, z niemałem zadowoleniem poddanych.
 Wiek XVII Rosja zaczyna od zamordowania Samozwańca przez Spisek Szujskiego i od wstąpienia na tron tego ostatniego. Ale, po pierwszym Samozwańcu, wystąpił drugi Dymitr. Szujski chciał terrorem ukrócić wrzenie na rzecz pretendenta, ale doprowadził jeno do poruszenia przeciwko sobie całego ludu. Zrzucono go z tronu osadzono w klasztorze i tam zadławiono. W rok ten sam los czekał i II Samozwańca.
 Carem wybrany został Michał Romanow — czyli, że od śmierci Iwana IV, w ciągu lat 29, Rosja przeżyła siedmiu carów i dwa lata bezkrólewia.
 Pierwszy Romanow był w miarę okrutny, ale ani samowładny, ani mogący się odważyć na lekceważenie wieców — umarł śmiercią naturalną w roku 1645. Po śmierci Michała wstąpił syn jego Aleksy, którego panowanie było panowaniem faworyta Morozowa. Naród rosyjski kilka razy próbował potargać łańcuchy, któremi skuwał go Morozow, aż zniewolił cara do wyrzeczenia się doradcy. Aleksy uległ, a chcąc na przy-