Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/069

się pod nadzorem lekarza włoskiego, Azzaritiego, zausznika Menszykowa.
 W chwili, gdy caryca konała, a książę Holsztyński napróżno groził strażom, wzbraniających mu wstępu do pałacu, Menszykow z Ostermanem fałszowali testament na rzecz Piotra II.
 Carem został trzynastoletni wyrostek, carem i narzeczonym panny Menszykow! Księstwo Holstein z synem (Piotrem III) uszli za granicę. Carówna zaś Elżbieta doznała klęski losowej, bo kochanek jej książę Holstein-Eutin, zapadł na ospę i umarł.
 Menszykow rządził, ani spodziewając się, że mu Dołgorukowie, mimo wszystko, zgotują zgubę. Lecz ten zamach nie był trudnym, boć starczyło chwili, aby od rozkapryszonego i zepsutego chłopca wydostać podpis na wygnanie pierwszego ministra na Sybir!
 Dołgorukowie oczywiście na to zgładzili Menszykowa, aby zająć jego miejsce. Jakoż nawet ułożyli nowe małżeństwo Piotra II z Katarzyną Dołgoruki. Ale tu młody car o mało nie pokrzyżował im planów, bo... trzynastoletni chłopiec zakochał się w swej ciotce, Elżbiecie!... Elżbieta, która, po stracie księcia Eutin, pocieszała się Aleksym Razumowskim, synem kozaka, grenadjerem, służącym za trębacza, gotowa była przyjąć i zapały trzynastoletniego chłopca... Lecz Dołgorukowie umieli carowi wystawić lekkomyślność Elżbiety i skłonili go dla Katarzyny Dołgoruki. Dzień ślubu był już oznaczony, gdy car zachorował na ospę i umarł w piętnastym roku życia.
 Śmierć niespodziewana cara Piotra II sprawiła, że po raz pierwszy od wielu lat rada najwyższa, złożona z ministrów, senatorów i dostojników, mogła swobodnie postanowić o wyborze monarchy. Najbliższymi byli tu Piotr III, „syn księżnej Holstein“ i carówna Elżbieta.