Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/073

Francji i zadanie ciosu Marji Teresie. Szło zaś o pieniądze tylko. Ambasador dostarczył ich lekarzowi.
 Elżbieta, która znów nie zanudzała wiernością swego grenadjera, trębacza, Razumowskiego, i miała zwykle wielu „osobistych“ znajomych żołnierzów w preobrażeńskim pułku — przy pomocy pieniędzy i energji Lestocqa, w ciągu kilku godzin, zrewoltowała trzystu grenadjerów, osaczyła regentkę, księcia małżonka, cara Iwana VI, Ostermana i Münicha, zaczem pierwszych troje osadziła w więzieniu, a dwóch ostatnich oddała sądowi razem z całą kolekcją ich kreatur.
 I piękna córka Marty Skowrońskiej została w r. 1741 carową.
 Wstąpienie na tron Elżbiety nie odbyło się bez protestów i nawet nowego przeciwspisku, zapoczątkowanego przez panią Lapuszkin, lecz młoda caryca potrafiła rozprawić się z opornymi czy niechętnymi. Wzamian grenadjerzy, którzy Elżbiecie umożliwili zamach, zostali podniesieni do godności szlacheckiej i gradem złota i rang obdarzeni. Naturalnie, że przy tym przewrocie i karjera Razumowskiego była zdecydowaną. Trębacz został już nietylko jakimś generałem ale i pierwszą figurą między najwyższymi dostojnikami, a nawet w tajemnicy poślubionym mężem carycy. Razumowski atoli ani chciał marzyć o czemś więcej dla siebie i swej ubogiej kozackiej rodziny, cieszył się ze swego stanowiska kochanka i morganatycznego małżonka, z mitry książęcej, którą ozdobiła go Elżbieta, z Aniczkowskiego pałacu i w spokoju pożywał dary fortuny. Ta skromność Razumowskiego dodatnio oddziałała na bieg spraw, bo Razumowski nie tylko nie zaostrzał ich, lecz swoim prostym umysłem ku łagodzeniu i pojednaniu zawsze się skłaniał. Względność