Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/074

Razumowskiego była aż tak wielką, że nawet godziła się na podzielenie się faworami Elżbiety z bratem, i równie dyskretnie zamykała oczy na wszelkie inne upodobania i sentymenty carowej. Owocem stosunku miłosnego z Razumowskim było troje dzieci, które otrzymały tytuł i nazwisko książąt Tarakanowych.
 Godzi się tu zaznaczyć, iż, o ile Elżbieta miała podstawę samoobrony w skazaniu na dożywotnią katorgę filarów regencji, Ostermana i Gołowkina, to dziwną musi się wydać surowość, dosięgająca Münicha, który w chwili zamachu Elżbiety, żadnej roli politycznej już nie odgrywał! Nota bene, proces, wytoczony Münichowi był jednym stekiem bezsensów i bezpodstawnych zarzutów — boć nawet Elżbieta nie mogła wytaczać Münichowi sprawy o to, co sama, w dalszym ciągu, w samowładztwie swem stosowała. Münich przeto wobec Elżbiety był niewinnym człowiekiem, mimo to skazano go na śmierć a jedynie w drodze łaski, zmieniono karę na dożywotnie ciężkie roboty na Syberji. I za co? Po prostu za to, iż Münich będąc, za czasów cesarzowej Anny, dowódzcą straży pałacowej skazał na areszt za uchybienie służbowe pewnego trębacza. Trębacz ten, wskutek aresztu, nie mógł przybyć do czekającej go kochanki. Trębacz ten nazywał się Razumowski...
 Na czele rządu, u boku Elżbiety, stanął Bestużew i tak mocno, że już w rok umiał wyprawić wiernego sługę Elżbiety, Lestocqa, do Archangielska.
 Oczywiście, następstwo tronu po Elżbiecie znów musiało być rozstrzygniętem. Razumowski, który tu mógłby był niewątpliwie, jako morganatyczny mąż, zapewnić koronę swym dzieciom, nie był dość ambitnym i nie mieszał się do dziedzictwa. Elżbieta więc, pomna swych pierwszych wzruszeń miłosnych z Holsteinem, za-