Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/091

Pawła od tronu, musiał dać monarchji innego następcę…
 Trudność była nielada, ile że Piotr III wielokrotnie sam przekonał się już o swej bezpłodności, więc i małżeństwo jego z Woroncówną nie rozstrzygało. Lecz tu punktem wyjścia był Iwan VI, cesarz, zdetronizowany przez Elżbietę, a uwięziony wraz z rodzicami w Szliselburgu, natchnął otuchą, nakazał godniejsze dla biednego cara obchodzenie i czekał tylko pierwszej okazji, aby zadać cios swej żonie, ile że oswojenie Iwana VI z nową sytuacją i przeniesienie go ze Szliselburga na dwór, wymagało pewnego stopniowania.
 Katarzyna równocześnie czuwała, a nietyle ona, ile mocno wrastająca partja przeciwników Piotra, czy poprostu kochanków cesarzowej. Los zdarzył, iż najzacieklejszą stronniczką i sojuszniczką Katarzyny została Woroncówna-Daszkow, siostra rodzona kochanki jej męża, a przedtem na tę kochankę, wysuwana przez stryja i ojca, kandydatka. Czy zawiść główną odegrała tu rolę, czy gniew, że Piotr III nią pogardził, długoby rozstrzygać, dość że Anhalt-Zerbstka księżniczka w Daszkowej znalazła prawą rękę w prowadzeniu intryg.
 Panin, Cyryl Razumowski, brat kochanka i męża Elżbiety, Wołkoński, jakiś włóczęga-kochanek Daszkowej, Odart, a dalej Villebois, syn admirała, który pozwolił sobie na taką śmiałość z Katarzyną I… byli niebawem połączeni węzłem spisku. Lecz kto wie, czy spisek tenby się udał, gdyby mu brakło takich zdecydowanych zbirów, jak bracia Orłow, a nadewszystko najstarszego z nich, Grzegorza Orłowa.
 Grzegorz Orłow był synem strzelca, któremu Piotr I raczył własną ręką ściąć głowę… a w zamian zatroszczyć się o los syna… Grzegorz Orłow był mężczyzną