Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/102

djom… a, mimo to, na skatowanych ciałach jednych spiskowców zakwitały spiski nowe. Po skazaniu Gurjewa i Chruszczowa, oficerów izmajłowskiego pułku, nastąpił cały szereg zamachów na Katarzynę i na Orłowa. Zamachy te miały miejsce nadewszystko w Moskwie. Katarzyna, przerażona, uciekła z Orłowem do Petersburga — lud moskiewski tego samego dnia spalił na jednym z placów Kremlinu jej portret.
 Powrót Katarzyny do Petersburga był znów tylko wpadnięciem na ślad jeszcze śmielszego zamachu i to znów śród gwardji. Więzienia wypełniły się po brzegi, wypełniły się tak szczelnie, że Katarzyna zaczęła się obawiać procesów i stosowania kar. Po naradzie z Orłowem, postanowiono żadnych nie odprawiać sądów, a uwięzionych bez hałasu i rozpraw zamorzyć głodem…
 Wszystkie te zamachy były czynione na rzecz i pod hasłem powrócenia na tron cara Iwana VI a o żadnym z nich car Iwan nie wiedział.
 Iwan VI, ogłoszony był wszak carem przez ciotkę swą Annę, a zdetronizowanym przez Elżbietę i to gdy miał wówczas zaledwie dwa miesiące! Do ósmego roku życia car siedział w więzieniu razem z rodzicami, księstwem Brunświckiem, lecz w ósmym roku życia rozdzielono go i osadzono samego.
 Iwan VI więc był wychowanym w więzieniu, a raczej pozostawionym na łaskę swych dozorców. Jeden z nich z nudów nauczył podobno Iwana VI czytać, zresztą nikt nigdy nie troszczył się o Iwana. Całą jaśniejszą chwilą w życiu nieszczęśliwego cara były odwiedziny Piotra III i krótkotrwałe polepszenie jego bytu, bo przeniesienie do pałacyku pod Petersburgiem, a nawet pobyt kilkotygodniowy w stolicy samej. Wraz z objęciem rządów przez Katarzynę skończyły się dla