Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1032

 Przybrali wojskową postawę, gdy się zbliżył naczelny inspektor z nieznajomym.
 — Gril, zawołał pan Epervier: otwórz celę więźnia z la Roquête! Brat jego przychodzi się z nim pożegnać.
 Zawołany usłużnie przystąpił do celi skazanego, którą baron już znał.
 Drzwi te otworzyły się.
 — Wejdź pan! powiedział naczelny inspektor do Schlewego: na takie pożegnanie przepisy dozwalają dziesięć minut czasu!
 — O wszyscy święci! stęknął von Schlewe, naśladując wzruszonego: ja nie przeżyję jutrzejszego dnia!
 — Odważnie mój kochany, nie jesteś winien losu więźnia! odpowiedział Epervier i wpuścił Schlewego do celi.
 Gril dozorca zamknął za nim ciężkie drzwi.
 Naczelny inspektor przechadzał się po korytarzu.
 Inni dozorcy odeszli.
 Fursch postrzegł okrytego płaszczem człowieka, i domyślając się w nim duchownego, spokojnie siedział na słomianym sienniku.
 — Oszczędźcie sobie trudu, pobożny panie, rzekł zatwardziały, bezbożny złoczyńca: zemną nie pójdzie wam szczęśliwie!
 — Fursch, poszepnął von Schlewe, gram rolę twojego brata — narób nieco szmeru!
 Siwobrody zbrodniarz cicho się uśmiechnął, potém niby coś zawołał kilka razy, co zewnątrz można było wziąć za bolesną oznakę widzenia się.
 — Pan — panie baronie?
 — Dotrzymuję obietnicy uratowania cię — ale dla tego tylko, iż liczę, że i ty Furchu dotrzymasz!
 — Rozumie się! Jeżeli przyrzeczenia za trzy dni nie dotrzymam, to mnie pan napowrót wydasz władzom!
 — A po dokonanym czynie ujdziesz do Ameryki?
 — Natychmiast, panie baronie, mianowicie do Me-