Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1038

 — Jeżeli się nie mylę, spełnienie wyroku na jutro naznaczono?
 — Zupełna prawda — ale nie nastąpi!
 — Pan jesteś mistrz, czarownik! Opowiedz mi pan wszystko!
 — Już raport mój skończyłem, moja łaskawczyni; stracenie nie nastąpi, jeżeli pani zechcesz!
 — Więc moja władza byłaby wyższą nad cesarską? zapytała bez dumy.
 — Cóż to dziwnego, pani hrabino? Myślę, że pani znasz swoją wszechmocność, rozszerzająca się coraz bardziéj po całéj ziemi, że pani znasz ją lepiéj, niż moje słabe słowa wyrazić to potrafią.
 — W pańskiém mniemaniu może być trochę prawdy — jednak, przystąpmy do rzeczy! Plan pański zaczyna się od zainteresowania mnie — co mogę uczynić dla więźnia z la Roquête?
 — Będzie ocalony, moja łaskawczyni, jeżeli pani dzisiaj wieczorem podczas próby z marmurowemi damami, dozwolisz panu d’Epervier tobie się przypatrzyć!
 — Rzeczywiście impertynenckie to zadanie owego inspektora z la Roquête — studyuję obraz Zuzanny w kąpieli — pan d’Epervier może go widzieć, gdy będzie przedstawiony w sali teatralnéj.
 — On woli przypatrzyć się najpiękniejszéj kobiecie na ziemi, przy tym obrazie!
 — A skutek?
 — W tejże saméj godzinie więzień z la Roquête będzie wolny — a za trzy dni trup w...
 — Dosyć, ze świecącém okiem przerwała Leona baronowi; ale jeżeli Fursch nie dotrzyma słowa?
 — To czwartego dnia będzie znowu w swój celi!
 — Widzę, że pan na wszystko jesteś przygotowany!
 — Na wszystko moja łaskawczyni, tylko nie na pani decyzyę, bo niepojęte są pani postanowienia i drogi!
 — Pan d’Epervier może przybyć — ale go widzieć nie chcę.