Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1123

manii“ w pobliżu domu służących — ten spojrzał na troje żałobników i właśnie mruczał:
 — Już pan Ebehard temu szelmie zapłaci! wtém Sandok dotknął jego ramienia.
 — Oho — nie słyszałem cię wcale, bracie Sandoku, zawsze jeszcze przeklęcie cicho chodzisz!
 — Ciche kroki dobre, sterniku Marcinie, ciche kroki idą z serca Sandoka! poszepnął czarny, i przewrócił oczy, że aż białka widać było.
 — To chyba sam djabeł zrozumie, Afrykaninie! Twoje ciche kroki pochodzą z twojego serca?
 — Tak to jest, sterniku Marcinie — Sandok jest pełen nienawiści i pragnie zemsty, a murzyn zawsze się czołga kiedy nienawidzi!
 — Niech pioruny trzasną! a więc i za mną Czołgasz się?
 — O Sandok nie nienawiedzieć dobrego sternika Marcina!
 — No, bardzo proszę!
 — Sandok czołga się, bo jego serce jest pełne nienawiści dla morderców małego ulubieńca!
 — To prędzéj daje się słyszeć, bracie Sandoku; moje serce jest także pełne nienawiści dla tych łajdaków!
 — Sandok nie ma spokojności, nie może spać! Często wstawać Sandok wśród ciemnéj nocy i wściekle zgrzytać zębami!
 — Oho! twoja twarz zawsze krwi pragnie?
 — Sandok nie może dłużéj czekać, Sandok musi pomścić massa i małego ulubieńca!
 — Ty jesteś szczególne stworzenie Sandoku...
 — O — bracie Sandoku, mówi się!
 — Do tego masz zupełne prawo — a więc bracie Sandoku, ty jesteś dziwne stworzenie! Pozostaw zemstę i karę panu Eberhardowi, on będzie najlepiéj wiedział, co dla przeklętego Furscha, który uszedł rusztowania, i Rudego Dzika, jest najwłaściwsze!