Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1125

 — To się przypadkiem trafiło, sterniku Marcinie! Sandok przybyć do zamku na jeden dzień pierwéj od massy — Sandok zmordowany chciał zasnąć na dole w zamku.
 — Niech pioruny zatrzasną! bracie Sandoku, tyś należał do stajni a nie do pokojów!
 Murzyn rozśmiał się.
 — Sandok wiedzieć dobrze — ale na dole pokój, gdzie Sandok chciał spać, tam nikt nie mieszka — pokój z bujającym aniołem — bardzo piękny sterniku Marcinie, tak piękny, że Sandok nie mógł odejść od bujającego anioła!
 — To sam djabeł zrozumie! W pokoju, w którym spać chciałeś, znajdował się bujający anioł?
 — O, tak sterniku Marcinie, tak jest! w gmachu pod czerwoną ścianą buja anioł nad ścianą.
 — I tam spałeś?
 — Nie, Sandok chciał spać w łóżku — Moro przyszedł i wyrzucił Sandoka z łóżka!
 — Wierzę temu, śmiejąc się powiedział Marcin. Brat Sandok trochę się zawstydził?
 — O, nie dla tego Moro przyszedł, nie dla tego wyciągnął Sandoka. Biały anioł, jest to anioł dusiciel — zamęczy każdego kto pod nim śpi!
 — Bracie Sandoku, tyś głupiec!
 — Sterniku Marcinie...
 — To nic nie pomoże — jesteś głupiec! Dawniéj chciałeś we mnie wmówić, że stara Urszula chodzi po nocy — a nie było w tém ani słowa prawdy! A teraz prawisz mi nowe historye o widmach — dajże mi raz pokój!
 — O sternik Marcin może wierzyć i nie wierzyć! Sandokowi to nic nie szkodzi.
 — Jakto, Afrykanin uczy się już myśleć? powiedział Marcin; a więc mogę wierzyć albo nie wierzyć, to ci wszystko jedno? Ale kiedy ci powiadam, że pleciesz bez sensu, hę?