Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1170

kawiczki: po tysiąc razy proszę, przebacz, że przeszkadzam o tak późnéj godzinie.
 Von Schlewe przerwał sobie i pytająco spojrzał na odźwiernego, który jeszcze stał w pokoju.
 — Zamierzam wyjechać, panie baronie, chłodno powiedział naczelnik więzienia, nie zważając na spojrzenie Schlewego: niech mój powóz czeka na dole!
 Odźwierny ukłonił się i wyszedł.
 Von Schlewe czekał, aż się drzwi zamknęły i portyera, potém porywczo przystąpił do d’Eperviera.
 — Przybywam śpiesznie i tak późno, aby szanownego pana ustrzedz od pośpiechu, któryby pana szyję kosztował. Chciałeś pan jechać do prefekta policyi.
 — A gdyby i tak było, panie baronie?
 — To byłoby nieszczęściem — nie, więcéj niż nieszczęściem — to byłaby śmierć pańska!
 — Pan mówisz zagadkowo, panie baronie!
 — Pozwól mi pan pierwéj tchu nabrać! Byłeś pan w zamku Angoulême?
 — Być może — słucham daléj!
 — Ujrzałeś pan tam — von Schlewe następujące słowa wymówił bardzo cicho — więźnia z la Roquête?
 — Także być może — cóż daléj?
 — Chciałeś pan przedsięwziąć kroki ku uwięzienia go na nowo?
 — Jak pan dobrze umiesz zgadywać, baronie! Nasza niedawna umowa jest z obu stron dotrzymana?
 — Dotrzymana, ale jeszcze niezapomniana!
 — Co pan chcesz przez to powiedzieć?
 — Że przypłaciłbyś pan własną głową, gdybyś teraz więźnia na nowo chciał wydać prawu.
 — Nie jestem bojaźliwym, panie baronie! Mogę więc zezwolić na wszelki zamach na mnie.
 — Otóż mój domysł sprawdził się, moja obawa uzasadniona! zawołał wielce rozdrażniony von Schlewe. Słuchaj mnie pan, drogi panie d’Epervier! nie sądź, że mną powoduje osobisty interes. Niedawna umowa dotrzy-