Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1174

pan nie uwierzysz jak niebezpieczny, mściwy i przebiegły jest ten Fursch!
 — Wierzę panu, a jednak nie boję się go tyle co pan! odrzekł pan d’Epervier.
 — Tém lepiéj! Jeżeli uda się nam uwięzić podstępem, wtedy uwolnimy się od kłopotów, których niestety! moją dobrodusznością znowu przysporzyłem. Zjedz się pan zemną jutro wieczorem w zamku Angoulême, drogi panie d’Epervier!
 — W zamku Angoulême? powtórzył naczelny inspektor z pewną przyjemnością.
 — Zasięgniemy rady hrabiny, kobiety równie roztropnéj jak pięknéj — ale gdy się tam spotkamy, pamiętajmy o jak największéj ostrożności — nikt o tém nie powinien wiedzieć! Słyszysz drogi panie d’Epervier? Nikt!
 — Zgadzam się — spotkanie nasze nastąpi zupełnie potajemnie!
 — Nie przyjeżdżaj pan nawet swoim powozem, lepiéj weź pan dorożkę!
 — Tak też zrobię! O ktôréj godzinie będziesz mnie oczekiwał baronie?
 — Zdaje mi się, że najstosowniéj około dziesiątéj wieczorem. Będziesz pan widział nieco przedstawienia, sam nie będąc widzianym.
 — O, pan jesteś nadzwyczaj łaskaw i uprzejmy!
 — Proszę, proszę, kochany panie d’Epervier, poszepnął von Śchlewe, ściskając mu rękę z zobowiązującym uśmiechem — naradzimy się z hrabiną przy szklaneczce wina!
 — Winu dajmy pokój, od kilku dni cierpię na dosyć silne uderzenia krwi!
 — Ach — i nie radziłeś się pan lekarza?
 — Powiedział mi właśnie, że dla uniknienia apopleksji powinienem się wstrzymać od wszelkich rozpalających napojów!