Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1284

wszędzie zastosowania jego ogromnych zasobów dla dobra robotników. Bo też bez odpoczynku, starał się rozsiewać błogosławieństwo i żadnéj nie szczędził ofiary.
 Wtém wszedł Sandok do pokoju — ponieważ było zimno, więc miał na sobie szeroki płaszcz i ubrany był tak jak do podróży.
 — Co tam nowego? zapytał książę. Taką masz minę, jakbyś mi miał przynosić jakąś ważną, tajemną wiadomość?
 — Sandok ma bardzo ważną wiadomość, massa! odpowiedział czarny.
 — Wyglądasz jakbyś się do czegoś przygotowywał.
 — Sandok prosić o pozwolenie wyjechania na cały dzień i noc, massa!
 — I gdzież cię twoja droga prowadzi?
 — Do Hawru! do „Germanii!“
 — Co! czy ci już w Paryżu nie dają spokojności? Jeszcze nie czas jechać do „Germanii“ z rozkazem rozgrzania machiny. Bądź cierpliwy jeszcze kilka tygodni!
 — Nie ma ani godziny do stracenia, massa! Fursch będzie dzisiaj w Hawrze, a jutro na morzu!
 — Fursch — zkąd wiesz o tém?
 — Od hrabiny w zamku Angoulême!
 Książę spojrzał na murzyna niezadowolony i gniewny.
 — To mi się nie podoba, Sandoku, rzekł poważnie; cożeś tam znowu robił?
 — Przebacz, massa! Hrabina kazała prosić Sandoka, aby ja w nocy odwiedził dla ważnéj wiadomości, — Sandok poszedł!
 — I hrabina uwiadomiła cię, że ów Fursch zamyśla uciec?
 — Fursch ucieknie, jeżeli Sandok nie pojedzie! Fursch wyłudził u hrabiny rozkaz do „Germanii.”
 — Co! ten nędzny zbrodniarz, który nie powinien ujść kary, chce użyć „Germanii” do ucieczki?
 — Dobry ma plan — na „Germanii” bezpieczny!