Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/907

i oparty o mur, tak się ustawił, że prawie całą fórtę sobą zakrył.
 Książę pośpieszył do sąsiedniego klasztoru mnichów, pod którego murem stał Sandok z końmi.
 Eberhard postanowił dobrocią lub gwałtem odebrać swoje dziecię, bo wiedział, że przebywa w jednym z tyci klasztorów. Chciał bądź co bądź uwolnić nakoniec Małgorzatę z więzienia.
 Pewnym krokiem, wyprostowany tak, że jego majestatyczna postać przedstawiała wspaniały widok, Eberhard przystąpił do fórty. Wykonywał tylko święte prawo, z którego z żelazną wolą korzystać pragnął.
 Pukał głośno, jak człowiek z czystém sumieniem i wolném sercem.
 Dały się słyszeć wlokące się kroki — widocznie zbliżający się po za murem nie chciał zdradzić swojéj obecności.
 — Przystąpcie pobożny bracie! czyńcie tak jak ja! rzekł Eberhard pełnobrzmiącym głosem.
 — Dla czego zakłócasz nocną spokojność, cudzoziemcze? spytał odźwierny.
 — Nie bierz mi tego za złe, inaczéj być nie może; otwieraj i prowadź mnie do czcigodnego ojca Celestyna!
 — Jakto! — teraz w nocy? To niepodobna!
 — Wyrazu niepodobna nie znam, mój przyjacielu, jeżeli idzie o rzeczywistość! Muszę mówić z ojcem i to zaraz!
 — Nie trudź się nadaremnie cudzoziemcze, to przeciwne klasztornéj regule!
 — Zapewne jesteście brat Antoni? nagle zapytał Eberhard, domyśliwszy się, że w tym mnichu ma przeciwnika.
 Zdało mu się, że po za murem słyszy jakieś ostrożne szeptanie.
 — Czego chcecie od pobożnego brata Antoniego? i kto jesteście? ozwał się głos przy fórcie.