Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/339

nał i Justynek otwierał już na placu okiennice apteki.
 Kazała poprosić do siebie pana Lheureuxa i powiedziała mu:
 — Będę potrzebowała płaszcza, obszernego płaszcza, z dużym kołnierzem, na podszewce.
 — Pani się w podróż wybiera? zapytał.
 — Nie... ale... mniejsza o to zresztą; liczę na pana, i to prędko!
 Pan Lheureux ukłonił się.
 — Potrzebuję także kufra; rzekła... niezbyt ciężkiego... wygodnego.
 — Tak, rozumiem, około dziewięćdziesięciu centymetrów długości na pięćdziesiąt szerokości, tak jak teraz robią.
 — I torebkę podróżną.
 — Ani wątpię że cóś z tego będzie, pomyślał Lheureux...
 — I weź pan to, rzekła jeszcze pani Bovary, wyjmując zza paska zegarek, z tego pan sobie zapłacisz.
 Lecz kupiec okrzyknął się, że tego niepotrzeba, przecież się znają; czyż on jej nie wierzy? Co za dzieciństwo! Emma nalegała jednak żeby