Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/432

Ubolewała tylko że mąż jej nie otrzymał pociech religijnych, gdyż umarł w Doudeville, na progu kawiarni, po uczcie patryotycznej w gronie dawnych wojskowych.
 Emma list oddała; przy obiedzie, dla przyzwoitości, wstrzymywała się od jedzenia. Gdy jednak mąż naglić ją zaczął, znalazł się apetyt. Karol tymczasem, siedząc naprzeciwko niej, pozostawał nieruchomy, w postawie znękanej.
 Od czasu do czasu podnosił głowę i przesyłał jej przeciągłe, pełne żalu spojrzenia. Raz wyrzekł z westchnieniem:
 — Byłbym chciał widzieć go jeszcze!
 Ona milczała. Wreszcie uważając że wypadało coś powiedzieć:
 — W jakim wieku był twój ojciec? zapytała.
 — Miał pięćdziesiąt ośm lat!
 — Ach!
 I na tem koniec.
 Po kwadransie rzekł jeszcze:
 — Biedna moja matka!.... co teraz z sobą pocznie?
 Emma zrobiła poruszenie niewiadomości.
 Widząc ją milczącą, Karol pomyślał że tak jest zmartwioną i sam nic nie mówił, żeby nie