Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/468

 — Ja na miejscu pani, pozbyłbym się tego nieużytku i miałbym jeszcze pieniądze po oczyszczeniu się z długu.
 Zarzuciła trudności dostania nabywcy; obiecał się o niego postarać; zapytała jeszcze jak przystąpić do tej sprzedaży.
 — Czyliż pani nie masz plenipotencyi?
 To słowo orzeźwiająco na nią podziałało.
 — Zostaw mi pan rachunek, rzekła.
 — O! czy to warto! odparł Lheureux.
 Następnego tygodnia zjawił się znowu i pochwalił się, że po wielu trudach zdołał nakoniec odszukać niejakiego Langlois, który oddawna miał oko na tę posiadłość, nie wiedząc jej ceny.
 — Mniejsza o cenę, wyrwała się Emma.
 Przeciwnie, należało się nie spieszyć, wymacać tego amatora. Interes wart był odbycia podróży, a ponieważ Emma tego uczynić nie mogła, pan Lheureux ofiarował się pojechać na miejsce, aby się znieść z owym Langlois’em. Powróciwszy ztamtąd oświadczył że nabywca dawał cztery tysiące franków.
 Emma rozpromieniła się na tę wiadomość.
 — I mówiąc między nami, dodał Lheureux, dobrze płaci.