Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/482

 Aptekarz nie żartował; lecz Leon bardziej próżny niż ostrożny, mimowolnie się oburzył na takie przypuszczenie. Zresztą, on tylko w brunetkach gustował.
 — Masz słuszność, rzekł aptekarz; mają więcej temperamentu.
 A pochyliwszy się do ucha przyjaciela, wskazał mu oznaki po jakich można było poznać czy kobieta miała temperament. Zapuścił się nawet w rozprawę etnograficzną: Niemka była eteryczną, Francuzka swawolną, Włoszka namiętną.
 — A murzynki? zapytał dependent.
 — To rzecz gustu! odparł Homais. — Garson! dwie półfiliżanki!
 — Idźmy! rzekł Leon niecierpliwiąc się.
 — Yes.
 Przed odejściem jednak zapragnął poznać właściciela zakładu i powinszować mu.
 Młody człowiek, chcąc wreszcie zostać samym, powiedział że ma pilny interes.
 — Ja z tobą wszędzie! rzekł Homais.
 A idąc obok niego przez ulice, prawił mu o swej żonie, dzieciach, o ich przyszłości i o swej aptece, opowiadał w jakim stanie opuszczenia była dawniej, i do jakiej doskonałości ją przyprowadził.