Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/492

 — I cóż teraz będzie? pytała.
 — O! rzecz bardzo prosta: wyrok trybunału, a potem zajęcie!... i basta!
 Emma-miała ochotę go wytłuc. Pohamowała się jednak i zapytała, czy nie byłoby sposobu załagodzenia pana Vinçart’a.
 — Właśnie też! załagodzić Vinçart’a! pani go nie znasz, to człowiek dzikszy od araba.
 Jednak pan Lheureux musiał się wdać w tę sprawę.
 — Posłuchaj pani! rzekł; zdaje mi się że aż dotąd zawsze byłem dobrym dla pani?...
 A otwierając jeden ze swych regestrów:
 — Patrz pani!
 I palcem wskazując miejsca:
 — Zobaczmy tylko... zobaczmy... 3-go sierpnia, dwieście franków... 17-go czerwca, sto pięćdziesiąt... 23-go marca, czterdzieści sześć... W kwietniu...
 Tu pan Lheureux zatrzymał się, jak gdyby w obawie żeby jakiego głupstwa nie powiedzieć.
 — A nic nie mówię o wekslach podpisanych przez męża pani... jeden na siedmset franków, drugi na trzysta. A co się tyczy drobnych pani rachunków, procentów, zaliczek... tego i spamiętać nie można. Ja już ręce umywam!