Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/511

 — Przeszkadzam ci?
 — Nie... ale...
 I przyznał że gospodarz nie lubił żeby w jego domu przyjmowano „kobiety”.
 — Mam z tobą do pomówienia.
 Leon chciał drzwi otworzyć. Wstrzymała go.
 — O! nie tu, rzekła, tam, u nas.
 I poszli do swego pokoju w hotelu Bulońskim.
 Wszedłszy tam wypiła zaraz szklankę zimnej wody. Była bardzo blada. Rzekła do niego:
 — Leonie, musisz mi wyświadczyć przysługę.
 I wstrząsając obiema jego rękami, które silnie ściskała, dodała:
 — Posłuchaj mnie. Potrzeba mi ośmiu tysięcy franków!
 — Oszalałaś!
 — Jeszcze nie!
 A opowiedziawszy mu historyę sądowego zajęcia, przedstawiła mu swoje rozpaczliwe położenie; bo Karol o niczem nie wiedział, świekra jej niecierpiała, ojciec Rouault nie miał pieniędzy; lecz on, Leon, postara się dla niej o tę konieczną sumę...
 — Jakże chcesz?...
 — O! już się wymawiasz!... wykrzyknęła. Wtedy on powiedział bezmyślnie;