Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/542

 Ponieważ przepierzenie było cienkie, słychać było szczękanie noży po talerzach w sali jadalnej.
 Powiedziała że potrzebuje trucizny żeby się pozbyć szczurów, które spać jej nie dawały.
 — Musiałbym uprzedzić pana, rzekł Justyn.
 — Niepotrzeba! zostań!
 I obojętnie dodała:
 — Nie warto go trudzić; ja mu sama powiem. Chodźże, poświeć mi!
 I weszła w korytarz, z którego było wejście do laboratoryum. Na ścianie wisiał klucz z kartką na której było napisane: kafarnaum.
 — Justyn! krzyknął aptekarz zniecierpliwiony.
 — Chodźmy na górę!
 Chłopak poszedł za nią.
 Zakręciła klucz w zamku, i postąpiła prosto do trzeciej pułeczki, tak dobrze wszystko zapamiętała; pochwyciła niebieski słoik, otworzyła go, włożyła w środek rękę, i wyjąwszy ją pełną białego proszku, jeść go zaczęła jak cukier.
 — Co pani robisz! wykrzyknął Justyn rzucając się ku niej.
 — Cicho bądź! może kto nadejść...
 Justyn załamywał ręce w rozpaczy, chciał wołać o ratunek.