Strona:PL G Flaubert Pani Bovary.djvu/97

 — Alboż ty palisz? zapytała.
 — Czasem, gdy się zdarzy sposobność.
 Włożył swoją zdobycz do kieszeni i popędził konika.
 Gdy przybyli do domu, obiad nie był gotowy. Pani się rozgniewała. Nastusia zuchwale odpowiedziała:
 — Wynoś się precz! krzyknęła Emma, Ubliżasz mi. Wypędzam cię.
 Na obiad była zupa cebulowa i kawałek cielęciny ze szczawiem. Karol siedząc naprzeciwko Emmy rzekł, zacierając ręce z zadowoleniem:
 — Miło jednak powrócić do domu!
 Słychać było z kuchni płacz Nastusi. Karol lubił tę dziewczynę. Niegdyś była ona jedynem jego towarzystwem podczas nudów wdowieństwa. Była to pierwsza jego pacyentka, najdawniejsza w kraju znajomość.
 — Czy ty ją na prawdę oddaliłaś? zapytał wreszcie.
 — Zapewne! Czy mi nie wolno rozporządzać się w moim domu? odpowiedziała.
 Potem ogrzeli się w kuchni czekając na uporządkowanie pokoju. Karol zapalił cygaro. Za każdym kłębem dymu spluwał i wstrząsał się.