Strona:PL G Sand Cezaryna Dietrich.djvu/62

 — Niekiedy przecież mógł się pan dowiedzieć od innych?
 — Oszczędzali mię i nigdy nie mówili całéj prawdy. Psuje mię bardzo moje otoczenie.
 — Jestto dowodem, że pan jesteś dobrym istotnie.
 — Niestety! kto wie? Może być, że jest to tylko; dowodem mojego bogactwa.
 — Czyż już pogardzasz pan rodem ludzkim? Czyż pan nie masz prawdziwych przyjaciół?
 — Prawda, — ale ci nie obraziwszy mię nigdy, nie mogą, wiedzieć, czy jestem gwałtownym.
 — Ale to mogłoby się zdarzyć. Jakbyś pan sobie postąpił w obec zdrady przyjaciela?
 — Nie wiem.
 — A w obec oporu kobiety ukochanéj?
 — Nie wiem również. Widzisz pani, że jestem niedołęga, ponieważ się nie znam i nie umiem się objawić.
 — A zatém pan nigdy nie robisz najmniejszego obrachunku z własną świadomością?
 — Nigdy go nie zaniedbuję po każdym błędzie popełnionym; ale nie przewiduję moich błędów w przyszłości, i to wydaje mi się rzeczą niemożliwą.
 — Dlaczego?
 — Dlatego, że każdy przedmiot niepokoju jest i zawsze nowym w życiu. Żadna okoliczność nigdy nie jest taką samą, jaka nas już raz w życiu spotkała. Nie dopatrzy się więc pani we mnie nic bezwględnego, prócz tego co sam w sobie widzę, — to