Strona:PL G de Maupassant Mont-Oriol.djvu/220

 — Kogo masz zamiar zaangażować? Ja tańczę z księżną de Ramas.
 — Ja zaangażuję Karolinę Oriol.
 Wrócili. Przechodząc koło miejsca, gdzie zostawili Krystynę z Pawłem Bretigny, nie dostrzegli ich.
 William zauważył półgłosem:
 — Posłuchała mojej rady i poszła do łóżka. O, ona dziś była bardzo zmęczoną.
 Zbliżył się do sali balowej, którą w czasie puszczania fajerwerków, służba uprzątnęła.
 Krystyna jednak nie wróciła do domu, jak się mężowi zdawało.
 Znalazłszy się sam na sam z Pawłem, pochyliła się ku niemu i ścisnąwszy go za rękę, szepnęła do ucha:
 — Nareszcie jesteś! Od miesiąca już czekam ciebie. Co rano pytałam siebie: może dziś cię zobaczę. Co wieczór powtarzałam sobie: jutro, pewnie. Dlaczegóż, mój drogi, tak się spóźniłeś?
 — Miałem interesy, zajęcia — rzekł z pewnem zakłopotaniem.
 Krystyna nachyliła się ku niemu, szepcząc:
 — To przecież niedobrze, że mnie zostawiłeś samą pośród nich, szczególniej w mojem położeniu.
 Odsunął nieco krzesło.
 — Uważaj... mogą nas dostrzedz... Te ognie oświetlają całą okolicę.