Strona:PL G de Maupassant Mont-Oriol.djvu/242

 Kiedy zeszła na śniadanie, trochę rozdrażniona, siostra ją zapytała:
 — Co dzisiaj myślisz robić?
 — Przecież dziś jedziemy powozem do Royal z panią Andermatt?
 — W takim razie — odrzekła Ludwika — ty jedziesz sama. Ale po tem, com ci mówiła, zrobiłabyś lepiej...
 Karolina przerwała jej mowę:
 — Nie pytam cię wcale o radę... Nie wtrącaj się do tego, co do ciebie nie należy.
 Więcej ze sobą nie mówiły.
 Przyszli ojciec Oriol i Jakób i za stołem usiedli. Stary spytał natychmiast:
 — Co wy dzisiaj robicie, dziewczęta?
 Karolina, nie czekając wcale na odpowiedź siostry, rzekła:
 — Ja jadę do Royal z panią Andermatt.
 Obaj — ojciec i syn — spojrzeli na siebie z zadowoleniem, a ojciec rzekł z uśmiechem zachęcającym, który miał zawsze na ustach, ile razy robił dobry interes:
 — Dobrze, dobrze.
 Więcej ją dziwiło to zadowolenie wewnętrzne, jakie spostrzegła w ich twarzy, jak niezadowolenie Ludwiki, więc sama siebie zapytywała z niepokojem:
 — Czy oni już o tem mówili ze sobą?
 Natychmiast po skończonym obiedzie, po-