Strona:PL G de Maupassant Mont-Oriol.djvu/246

 — Chodź na kilka minut na gawędę ze mną i z siostrą.
 Weszli do małego saloniku, komunikującego się z pokojami Andermatta i jego żony.
 — Słuchaj — rzekła Krystyna — Paweł i ja, mamy zamiar dać ci lekcyę moralności.
 — Moralności? Z powodu czego? Jestem grzeczny, jak baranek — tylko nie jarmarkowy.
 — Nie żartuj. Ty postępujesz bardzo nierozsądnie i może niebezpiecznie, nie wiedząc o tem. Kompromitujesz tę małą...
 Zdziwiło go to.
 — Kogóż to? Karolinę?
 — Karolinę.
 — Kompromituję, Karolinę?... Ja?...
 — Tak, ty ją kompromitujesz. Wszyscy tutaj mówią o tem. Zresztą, w parku w Royal... postępowaliście oboje nieco lekkomyślnie. Czy nie tak, Bretigny?
 — Tak, pani, podzielam w zupełności zdanie pani — odrzekł.
 Gontran odsunął krzesło i siadł na niem, jak na koniu, wyjął papierosa, zapalił i śmiać się począł.
 — Tak więc, kompromituję Karolinę Oriol?
 Czekał kilka sekund na odpowiedź, potem dodał:
 — Dobrze. Ale któż wam powiedział, że się z nią nie ożenię?