Strona:PL G de Maupassant Mont-Oriol.djvu/268

 — Nie wiesz? Zdecydowaliśmy we czwartek zrobić wycieczkę do Puy de la Nugère. Jest to najpiękniejszy krater z całego pasma. Wszyscy się zgodzili — więc rzecz ułożona.
 Krystyna odrzekła obojętnie:
 — Ty wiesz, iż ja zgodzę się na wszystko, co chcecie.
 Wtem profesor Cloche z córką począł się żegnać, a Mazelli zapragnął ich odprowadzić i niebawem wyszedł z młodą wdową.
 W kilka minut potem rozeszli się wszyscy, gdyż Krystyna szła spać o jedenastej.
 Markiz, Paweł i Gontran odprowadzili panny Oriol. Gontran i Ludwika szli przodem, a o kilka kroków za niemi Bretigny prowadził Karolinę; czuł, jak drży lekko.
 Pożegnano się, przypominając sobie:
 — We czwartek o jedenastej godzinie na śniadaniu w hotelu!
 William zbliżył się do młodych ludzi, ażeby z nimi razem wrócić do domu i po drodze, nachyliwszy się do ucha szwagra, rzekł:
 — Winszuję ci, mój kochany, byłeś zachwycającym!
 Gontran od dwóch lat był ciągle trapiony potrzebą pieniędzy, która mu zatruwała życie. Póki tracił fortunę matki, żył z lekkomyślnością i bez troski — w towarzystwie młodych ludzi, bogatych, wyblakłych, zepsutych, których