Strona:PL G de Maupassant Mont-Oriol.djvu/291

ośmielić, panie hrabio — gdyby mi było wolno — —
 —Co, gdyby było wolno, łaskawa pani?
 — Prosić pana, abyś zechciał podzielić nasz skromny posiłek.
 — Ależ, mój Boże, przyjąłbym zaproszenie z całą przyjemnością...
 Doktor mruknął zaniepokojony:
 — Ależ my nie mamy nic, oto zwyczajny obiad domowy, sztuka mięsa, kura.
 To właśnie ślicznie, przyjmuję z przyjemnością.
 I zjadł obiad u państwa Honoratów. Gruba jejmość wstała od stołu, odbierała od dziew czyny półmiski, aby ta nie poplamiła sosem obrusa i mimo, że mąż był widocznie zdenerwowanym, sama usługiwała.
 Hrabia prawił jej w dalszym ciągu komplimenty, dotyczące jej kuchni, domu, jej zalet towarzyskich, a ona była nim zachwyconą.
 Przyszedł niebawem ponownie, znowu w porze obiadowej, pozwolił się znowu zaprosić i odtąd ciągle już chodził do pani Honoratowej, do której małe Oriolki od lat wielu jako sąsiadki i przyjaciółki co chwila wpadały.
 I tak godzinami siadywał z temi trzema kobietami, był uprzejmy, przedewszystkiem względem obu sióstr i widocznem było z dnia na dzień bardziej, że przekłada Ludwikę ponad