Strona:PL G de Maupassant Mont-Oriol.djvu/362

Ta strona została przepisana.

Wybaczy pan, ze tak mało mam czasu dla pana, ale musze zająć się moją córką.
O n powstał, ucałował rękę, którą doń wyciągnęła, a gdy się zwrócił ku drzwiom, rzekła doń:
— Będę się modlić za pańskie szczęście!


KONIEC.