Strona:PL G de Maupassant Nasze serce.pdf/184

kobiercę znakomitego nazwiska pytała jego genealogję:
 — Zdaje mi się, że rzeźba jest najstarożytniejszą gałęzią sztuk pięknych?
 Spokojnym swym głosem odparł:
 — Pasterze biblijni grywali już na flecie, prawdopodobnie zatem muzyka powstała wcześniej, jakkolwiek muzyka nam przystępna datuje się od niedawna. Ale i pierwsze początki rzeźby sięgają czasów bardzo odległych.
 — Pan lubi muzykę? — spytała znowu.
 — Lubię wszystkie sztuki — odparł tonem poważnego przeświadczenia.
 — Kogo uważa historja za wynalazcę rzeźby?
 Prédolé zamyślił się chwilę, poczem z rozrzewnieniem w głosie, jak gdyby opowiadał wzruszające jakieś zdarzenie, odparł:
 — Według podania helleńskiego wynalazcą rzeźby jest ateńczyk Dedales — odrzekł. — Najpiękniejsze jednak podanie, przypisuje ten zaszczyt pewnemu garncarzowi z miasta Sicyone, imieniem Dibutades. Gdy córka jego Kora wyrysowała profil narzeczonego, którego cień padał na ziemię, Dibutades wypełnił tę sylwetkę gliną i wymodelował. Takim był początek mojej sztuki.
 — Cudowne! — szepnął Lamarthe, a po chwili milczenia dodał: — Ach! gdybyś chciał powiedzieć nam coś więcej, Prédolé!
 A zwracając się do pani de Burne dodał: — Nie potrafi pani sobie wyobrazić, jak zajmująco