Strona:PL G de Maupassant Nasze serce.pdf/65

 — Jaką?
 Spojrzała na niego z uśmiechem.
 — Wyjeżdżam na jakiś czas na wieś.
 Nagły gwałtowny ból ścisnął mu serce i odbił się na twarzy.
 — Oh! I pani mi to oznajmia z zadowoleniem?
 — Tak. Niech pan usiądzie, a wszystko wyłuszczę szczegółowo.
 — Nie wiem, czy panu wiadomo, że brat mojej biednej matki, inżynier Valsaci, posiada w Avranches dobra, gdzie spędza większą część życia z żoną i dziećmi. Odwiedzamy ich co lato. Tego roku nie chciałam jechać, ale wuj się rozgniewał i urządził memu ojcu przykrą scenę. Nawiasem mówiąc, muszę pana uprzedzić, że ojciec jest zazdrosny o pana i robi mi wymówki, że się kompromituję. Musi pan bywać u mnie rzadziej. Ale to nic; znajdę już radę. Otóż ojciec wyprawił mi scenę i wymógł na mnie obietnicę wyjechania do Avranches na dziesięć lub dwanaście dni. Wyjeżdżamy we wtorek rano. Co pan na to?
 — Rozpacz mnie ogarnia.
 — Nic więcej?
 — Cóż pocznę? Wszak nie mam prawa zabronić pani...
 — Nie widzi pan żadnego sposobu?
 — Nie... nie... a pani?
 — Ja mam znakomitą myśl. Avranches leży