Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/104

 Duroy nie czytał dotąd; wziął więc dziennik i przebiegł szybko długi artykuł, zatytułowany: „Indye i Chiny“. Reporter wskazywał i podkreślał mu ustępy najbardziej zajmujące.
 Zjawił się i Forestier, zadyszany, z miną niesłychanie poważną.
 — Ach! dobrze, potrzebuję was obydwóch.
 I dał im całą seryę zleceń co do informacyi politycznych, których trzeba było zasięgnąć koniecznie tego samego jeszcze wieczoru.
 Duroy podał mu artykuł.
 — Oto dalszy ciąg „Wspomnień“.
 — Bardzo dobrze. Daj, wręczę je wydawcy.
 Oto wszystko.
 Saint-Potin uprowadził swego nowego kolegę, a gdy znaleźli się na dziedzińcu, zapytał:
 — Czy byłeś w kasie?
 — Nie. A po co?
 — Po co? żeby ci zapłacili. Bo widzisz, trzeba wziąć zawsze za miesiąc z góry. Nie można wiedzieć, co się zdarzy.
 — I owszem.
 — Muszę cię przedstawić kasyerowi. Nie będzie robił trudności. Płacą tu doskonale.
 Duroy dostał dwieście franków pensyi i jeszcze dwadzieścia ośm franków za wczorajszy artykuł, co z resztą otrzymanej wczoraj zapłaty biurowej stanowiło razem pokaźną sumkę trzystu czterdziestu franków.